Gerard Perse verkoopt Chateau Monbousquet

Een Franse pensioenen bedrijf heeft een belang verworven in Chateau Monbousquet in Saint Emilion, in het kader van een opeenvolging plan van eigenaars Gerard en Chantal Perse.

Het bedrijf, dat anoniem blijft, heeft ingestemd met een ‘alliantie’ met Vignobles Perse te vormen, heeft Chantal Perse bevestigd aan Decanter.com.

Financiële details zijn beschreven, maar het is duidelijk dat de deal de verkoop van een minderheidsbelang in Monbousquet, de eerste kasteel gekocht door Chantal en haar man, Gerard, in Saint Emilion in 1993 betrokken zijn. ‘Deze alliantie is door te geven ons erfgoed, het resultaat van meer dan 40 jaar werk, aan onze kinderen,’ Chantal Perse gezegd.

De familie is ook eigenaar van Pavie, een Saint Emilion Premier Grand Cru Classe A vanaf 2012, en grand cru classe Pavie-Decesse, plus Clos Lunelles in Castillon. Alle Monbousquet wijnen worden nog steeds verkocht via de Bordeaux markt, voegde ze eraan toe.

Vorige week werd Gerard Perse geciteerd als het vertellen van een groep Franse journalisten bij de lancering van L’Esprit de Pavie in Parijs dat hij “gedwongen verkopen ‘de brandstapel, om te voorkomen dat het betalen van de Franse successierechten op de overdracht van de eigendom van het landgoed aan zijn dochter Angelique en haar man, Henrique da Costa.

Chantal Perse wilde geen commentaar geven op het bedrag van de successierechten die verschuldigd was. Maar ze zei het meegedeelde cijfer van EUR70m is ‘totaal onrealistisch’. De Perses ‘eerste jaargang in Monbousquet was 1993, en de familie woont al bij de vernieuwde kasteel sinds die tijd. Het landgoed werd gepromoveerd tot Grand Cru Classe in 2006.

De Beatrix grip

Harold Hamersma legt op de 75ste verjaardag van de Koningin op de site van NRC uit waarom het niet verstandig is om het wijnglas bij de kelk vast te houden.

Hamersma: Tijdens proeverijen die ik geef, dien ik sommige van de toehoorders er op te wijzen dat een wijnglas niet voor niets een steeltje kent. Wie toch met zijn hand de kelk omvat, zondigt niet alleen tegen de heersende wijnetiquette – nu is dat overigens tot daar aan toe- maar doet vooral zichzelf tekort. En dat laatste is pas echt erg.

Zo zorgen vette vingers ervoor dat de inhoud van het glas troebel oogt in plaats helder zoals de wijnmaker zijn rood, wit of rosé voor ogen had. Daarbij warmt de hand de wijn op. En nog een reden waarom er een steeltje aan het wijnglas zit: wie de kelk omknuist, heeft een goede kans dat de geur die aan de vingers zit de geur van de wijn de baas is. In plaats van lekker fruit en vrolijkheid ruikt de drinker in spe plots handzeep, after shave of parfum, lamskarbonaadjes of knoflooksaus.

Nu ben ik ooit in de gelegenheid geweest onze Beatrix mijn eerste boek cadeau te doen: ‘De Lekkerste Chardonnay’, haar favoriete wijn. In mijn debuutkoopgids heb ik toen natuurlijk een opdracht geschreven: ‘Geachte Koningin, ik heb begrepen dat u dol bent op Chardonnay. Dat komt goed uit. Want hier staan er 643 in’.

Destijds heb ik nog overwogen om aan deze persoonlijke boodschap ook bovengenoemde minicursus ‘Hoe houd ik een wijnglas vast?’ toe te voegen. Het was mij namelijk opgevallen dat onze Hare Majesteit haar glas nooit aan het steeltje vasthield.

Echter, er werd mij nadrukkelijk verzocht om dit niet te doen. De Koningin heeft een heel eigen techniek ontwikkeld waarbij zij en haar wijnglas zich uiterst comfortabel voelden. Met deze methodiek bleef haar wijn helder en op temperatuur, en ook het wijnboeket werd niet bezoedeld. Inmiddels staat in kringen rondom het hof deze techniek bekend als ‘de Beatrix grip’.

Ofschoon de roddelbladen foto’s in omloop hebben gebracht waarop de Majesteit nog te zien is met de volle hand om de kelk, stammen deze uit een tijd dat zij nog niet helemaal greep had op de grip. Nu is dat echter wel het geval.

Bij ‘de Beatrix-grip’ hebben slechts de duim en ringvinger de bovenkant van de steel vast en rust de onderkant van de kelk op de toppen van middel- en wijsvinger. De pink heeft louter een koket-visuele functie: deze wijst schuin omhoog.

Naar de redenen van onze Koningin voor het ontwikkelen van de grip valt slechts te gissen. Vindt zij alleen het steeltje vasthouden te nuffig? Is zij bang voor glasschade tijdens het toosten? Of wil zij degenen in het gezelschap die het glas verkeerd vasthouden niet voor het hoofd stoten en heeft zij daarom voor de gulden middenweg gekozen?

Hoe dan ook, onder het motto ‘Even de Koningin’ kan ‘de Beatrix grip’ ook thuis in de praktijk gebracht worden. Nu beginnen lijkt mij gezien de 75e verjaardag van de Hare Majesteit toepasselijk.

Watermanagement in combinatie met de techniek van het bierdrinken komen na 30 april.

Bron:Harold Hamersma NRC.NL